ΑΝΘΡΩΠΟΙ

             Πόσο μικροί είμαστε παιδιά ,

όσο κι αν κάποτε φαινόμαστε μεγάλοι,

              από τα πόδια ως το κεφάλι ,

μυαλό , κορμίν , αισθήματα , καρδία .

Με τόση δα χαρά αναγαλλιάζουμε ,

με τόση δα ελπίδα φτερουγάμε ,

λατρεύουμε τον κόσμο για το τίποτα

και για το τίποτα μισάμε .

Τώρα σχεδιάζουμε την πιο σκληρήν εκδίκηση

και λέμε τι θα κάνουμε και λέμε

και να την άλλη τη στιγμή αγνώριστοι

κλαίει ένα παιδάκι στην γωνιά και κλαίμε .

Σωρούς όνειρα πλάθουμε ατέλειωτους ,

να ρίξουμε τα αστέρια στην ποδιά μας ,

μ αν τύχη και τα βρούμε ξάφνου ανάποδα

δε μας πειράζει να καθίσουμε στ αυγά μας .

στ αυγά μας κι όμως έτοιμοι οι λεβέντηδες .

μια τόση προοπτικούλα να προβάλει

κι αρχίζουν να φουντώνουν πάλι τα όνειρα

και νάτο σηκώνεται τ ανθρώπινο κεφάλι .

Πόσο μικροί είμαστε παιδιά ,

Όσο κι αν κάποτε φαινόμαστε μεγάλοι .

Κώστας Μόντης