ΖΩΗ

Παρακολουθώ με ταπεινότητα και ενδιαφέρον το πείραμα

 στο οποίο συμμετέχω.

Μελετώ τις μεταβολές που διαχρονικά και ανελλιπώς συντελούνται…

Πού θα οδηγήσει;

Για πόσο;

Μόνο έτσι μπορώ να προσεγγίσω το ελάχιστο της ατομικής ύπαρξης

και το αδιανόητο της συνολικής ύπαρξης της ζωής.

Η πορεία αυτή παράγει διαμάντια και σκουπίδια…

Η επιστήμη παράγει τα διαμάντια.

Τα σκουπίδια, ανεξαρτήτως σύνθεσης, έχουν πάντα την ίδια μυρωδιά,

τα αναγνωρίζεις όταν είσαι κοντά χωρίς αμφιβολίες.

Είναι το αντίβαρο στην εξέλιξη της επιστήμης.

Θα προλάβει η επιστήμη να απομακρύνει την

ανθρωπότητα από το επίπεδο του ζωικού βασιλείου ή θα

προλάβουν τα σκουπίδια, που είναι μαζικά, να καταστρέψουν τον πλανήτη;

Αν συμβεί το πρώτο, τα πράγματα θα εξελιχθούν μεγαλοπρεπώς.

Αν συμβεί το δεύτερο, μικρό το κακό.

Η ζωή είναι αστείρευτη και ανοικτή σε νέα πειράματα.

Υπάρχει απεριόριστος χρόνος για νέες προσπάθειες.

Ένας νέος κύκλος μπορεί να οδηγήσει στο ποθητό αποτέλεσμα,

αλλιώς ένας νέος κύκλος... και ξανά ένας νέος κύκλος…

Δεν είμαστε ο πρώτος κύκλος ούτε ο τελευταίος σε αυτό το πείραμα.

Είναι σπουδαίο το γεγονός ότι συμμετέχουμε σε αυτό το πείραμα,

έστω και για απειροελάχιστο χρόνο.

Η ασημαντότητα της ατομικής ύπαρξης βρίσκεται σε αντίθεση

με το μεγαλείο του συνολικού πειράματος.

Μια άδεια μέρα .

Μια άδεια μέρα .

Διαλυμένος , καταρρακωμένος σε πλήρη αποσύνθεση .

 Μέχρι το μεσημέρι έκανε εξάσκηση στην κιθάρα από κάτι μαθήματα που είχε κατεβάσει από το διαδίκτυο . Το μεσημέρι είχε μια συνάντηση με μια κοπέλα της νύχτας . Από την πολυεπίπεδη επικοινωνία επαναεπιβεβαίωσε την ρύση που λέει ότι μέσα στα σκουπίδια μπορείς να βρεις διαμάντια και το προέκτεινε με την σκέψη ότι τα περισσότερα σκουπίδια βρίσκονται στον  συμβατικό κόσμο της μέρας ενδεδυμένα με μανδύα ηθικής , που δεν έχουν ιδέα για το νόημα της λέξης σεβασμός .

Νωρίς το απόγευμα έπεσε σε λήθαργο .Έτσι αντιδρά ο οργανισμός του σε τέτοιες περιπτώσεις .

Κατά τις τέσσερις το πρωί άνοιξε την τηλεόραση . Αλλάζοντας τα κανάλια έπεσε σε ένα αφιέρωμα στο Δημήτρη Λάγιο .

Μα υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι ?

Σίγουρα αφού υπήρξε ένας υπάρχουν και πολλοί άλλοι , μόνο που δεν έχουν θέση στο θέατρο της υποκρισίας .

Είχε ακούσει για πρώτη φορά αυτό το όνομα όταν ήταν φοιτητής και λίγο αργότερα αγόρασε τον υπέροχο δίσκο Ο ΗΛΙΟΣ Ο ΗΛΙΑΤΟΡΑΣ Δ.ΛΑΓΙΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ 1982. 

Δεν συνήθιζε να κλαίει με δάκρια . Αυτό γινόταν σπάνια αλλά πρώτη φορά του συμβαίνει από ένα ντοκιμαντέρ για έναν καλλιτέχνη.

Σχολείο ηθικής και σεμνότητας.

Μόλις τέλειωσε το ντοκιμαντέρ ξεκίνησε για το ραντεβού με τον ήλιο.

Κατέβηκε με τα πόδια στην παραλία και η συνάντηση έγινε κατά τις έξι.

Φωτογράφισε τα υπέροχα χρώματα και  βούτηξε …

γλώσσες

 Οι τρεις γλώσσες που επινόησε η ανθρώπινη διάνοια είναι εξωπραγματικές.

• Η μουσική !!!

 μια καθαρά πνευματική γλώσσα,

την οποία ο άνθρωπος μπορεί να χειριστεί με τρεις τρόπους.

α) Να την ακούει απλά,

 

β) να προσπαθεί να την αναπαράγει,

 

γ) να δημιουργεί καινούργιες μελωδίες.

• Τα μαθηματικά !!! 

η γλώσσα της λογικής.

Ο άνθρωπος την χρησιμοποιεί σε τρία επίπεδα.

α) Στην απλή μορφή για να μετρά και να συγκρίνει 

στην καθημερινότητα,

 

β) σαν εργαλείο που τον βοηθά να κατανοήσει ότι τον περιβάλλει.

γ)  για να παράγει θεωρήματα.

• Η γλώσσα επικοινωνίας  στην καθημερινότητα !!!

Ο άνθρωπος έχει τρεις τρόπους να την χρησιμοποιεί.

α) Το πρώτο επίπεδο το οποίο είναι εφικτό 

για όλους τους ανθρώπους στη καθημερινή επικοινωνία,

β) στο δεύτερο επίπεδο κατανοεί τους κανόνες,

 

 την χρησιμοποιεί σωστά και μπορεί να παράγει λόγο,

γ) στο τρίτο επίπεδο όπου μπορεί να σκεφτεί και να  γράψει 

                                    φιλοσοφία.

Έτσι αντιλαμβάνομαι το σύμπαν

Ένα σημείο έχει μηδέν διαστάσεις και είναι τομή δυο μονοδιάστατων ευθειών.

Μια ευθεία  έχει μια διάσταση και είναι τομή δυο διδιαστατων επιπέδων.

Ένα επίπεδο είναι τομή δυο τρισδιάστατων χώρων

αρα ένα τρισδιάστατο σύμπαν είναι τομή δυο τετραδιαστατων χώρων

και η μεγάλη έκρηξη το σημείο σύγκρουσης τους και η διαστολή του η επεκτεινόμενη τρισδιάστατη  επιφάνεια  πρόσκρουσης!!

Σύγκλιση

 Δεν μου αρέσουν οι ημιτονοειδείς καμπύλες. 

Τις προτιμώ διαιρεμένες με την μεταβλητή !

Η αφαιρετική λειτουργία με οδήγησε πλησίον του μηδενός .

Το ερώτημα είναι αν θα συνεχίζω να τείνω οριακά στο μηδέν 

ή

αν το μηδέν με κλωτσήσει μακριά του .