Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012

Η ΦΥΛΑΚΗ

Το χειρότερο δεν είναι
που μ’ έκλεισαν σ’ αυτή τη φυλακή
και πήραν τα κλειδιά κι έφυγαν,
μα που δεν ξέρω ως πού φτάνει η φυλακή μου,
που δεν ξέρω το περίγραμμά της,
για να κάνω επιτέλους
σαν άνθρωπος κι εγώ
μιαν απόπειρα αποδράσεως.

 ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΝΤΗΣ “ΣΤΙΓΜΕΣ”
Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες ,

2 σχόλια:

  1. Unknown15 Μαρτίου 2013 στις 11:53 μ.μ.

    H φυλακή του θα φτάνει το λιγότερο ως εκεί, που θα φτάνει η γνώση του. Αν το μεγιστο οριο ενός θανάτου το ξεπερνάει γενετικά ή επιγενετικά* η διαιωνίζουσα γνώση, τότε για τη γνώση δεν υπαρχει φυλακή, μα για το κάθε ένλογο ον υπαρχει και ειναι η αιτιοκρατική τετραδιάστατη ρεαλιστική φυλακή του.

    *Επιγενετικά: http://en.wikipedia.org/wiki/Epigenetics

    TrackBack: https://www.facebook.com/photo.php?fbid=549023038451488&set=a.477277848959341.104679.263240087029786&type=1

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. zakos16 Μαρτίου 2013 στις 8:13 π.μ.

    Φίλε αυτή είναι μια ψυχρή οπτική.
    Σε πιο συναισθηματικό επίπεδο φαίνετε η αυτογνωσία για τον αυτοεγκλωβισμό μας στην φυλακή της προσωπικότητας μας και του εγωισμού μας που μας κρατά περιορισμένους και δεν μας αφήνει να ξεφύγουμε από της εμμονές μας έτσι ώστε να απελευθερωθούμε.
    Σε άλλο επίπεδο μιλά για τον εγκλωβισμό μας στην ατολμία μας που δεν μας επιτρέπει να αλλάξουμε πράγματα στην ζωή μας .

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)