Ο αέρας του Θερμαϊκού δεν βρωμάει πάντα.
Αν δεν τον βλέπεις δεν το ανέχεσαι ,
Μα σαν τον βλέπεις το ξεχνάς πως μπόχα σε τυλίγει.
Και τώρα που δεν βρωμάει ……
γαλήνη.
Γενιά από γενιά κληρονομεί τα δεσμά
με δυσκόλεψες πολύ σήμερα...πάρα πολύ...
ΑπάντησηΔιαγραφήπροσπαθώντας να ερμηνεύσω αυτότο πυκνό "απόσπασμα", μπόρεσα ίσως να δω την δυνατότητα διχασμού ειδικά ενός "τόπου", παρ'ότι είναι βιωματικά εννοημένος (σωστά!)..ένας διχασμός δυνάμενος να συμβεί όσο και να προσπαθείς να τον "διαλεκτικοποιήσεις"//αρκείσαι σοφά στην υπαρκτή "θετική" πλευρά..όμως αυτό δεν είναι τυχαία η "οπτική"-οραματική πλευρά..πικρή επιλογή εν τη αισιοδοξία της..Οι δυο τελευταίοι στίχοι ένα μυστήριο: άραγε εξαγνίσθηκε κάπως ο βάλτος που περιέχεται στον τόπο; μια εύκολη απάντηση θα ήταν "ναι"..όμως την διαλύεις αμέσως με την διαδοχή των αλύσων (συγγν. για την βαρβαρική γενική, δε θυμάμαι το ορθό)..μήπως τελικά τα βάσανα μεταφέρονται στην "νέα γενιά"; με τον θάνατο;
ΑπάντησηΔιαγραφήπάντως γοητευτικό το ποίημα..αν είναι ποίημα και δεν είναι γράμμα, σημείωμα,..ακόμα καλύτερα..
Χαίρομαι αλήθεια για την γνωριμία
Eriugena πολύ ενδιαφέρον η ερμηνεία σου .
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που με απασχολεί είναι η ηθική στον άνθρωπο και το πώς αντιμετωπίζει τα θέματα με οπτικές γωνίες που τον εξυπηρετούν.