Όποιος επιλέγει τον ηθικό νόμο ως επαρκές κίνητρο για τις πράξεις του, λέει ο Καντ,
είναι άξιος να γίνει ευδαίμων.
Θα γίνει ευδαίμων; Δεν ξέρω, δεν απαντώ – και δεν με νοιάζει κιόλας.
Αντίθετα, αν κάποιος υπακούει στον ηθικό νόμο για να γίνει ευτυχισμένος (αν
δηλαδή το βασικό του κίνητρο είναι η ικανοποίηση του εγωισμού του),
τότε ψευδώς λέει ότι υπακούει στον ηθικό νόμο.
Έχει ένα ιδιοτελές κίνητρο, είναι ετερόνομος, δεν είναι
πραγματικά αυτόνομος.
