Κουραστήκαμε να φυτεύουμε ανόητα άνθη ,
κουραστήκαμε να διεκδικούμε μηδαμινές καλωσύνες ,
να κουμπώνουμε σακάκια
και να εκθέτουμε επιφάνειες
σ ένα κόσμο που το φως του ικανοποιείτε σ αυτές ,
που σταματά σ αυτές
κι αντανακλάται μ ελαφρή καρδιά .
Αν πρόκειται να συνεχίσουμε πρέπει ν ανασκάφουν όλα απ την αρχή
πρέπει ν αλλάξει πολιτική ο ήλιος
πρέπει να μην γυαλίζει πια
τα χρυσά κουμπιά των σακακιών μας .
Κώστας Μόντης
Πολύ εύστοχο και επίκαιρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα φίλτατη ,
ΑπάντησηΔιαγραφήεύστοχο και επίκαιρο αλλά και διαχρονικό!
ο πρώτος στίχος εν ιδιοφυές. και όλοι οι υπόλοιποι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΞάδελφε δυστυχώς τα πράγματα είναι ακριβώς όπως τα λέει ο Μόντης!
ΑπάντησηΔιαγραφήευτυχώς που υπάρχουν τζαι οι ποιητές. με την ευκαιρία να διορθώσω το "ιδιοφυές". ιδιοφυής ήθελα να πω.
ΑπάντησηΔιαγραφή