ΕΣΥ>>>>>>>

Δημήτρης Κωνσταντόπουλος

ΕΣΥ>>>>>>> Πληκτρολογώντας αυτό το κείμενο χάνεις θερμίδες. Στα  σίγουρα. Όταν τρως και αναπνέεις και κλαις και θέλεις το πολύ αυτό που στ’ άστρα σ’ ανεβάζει μιαν αυγή.

 Τα ΜΑΤΙΑ της τη νύχτα , τα ρούχα τα μαλλιά της που ποτέ δεν άγγιξες μα είναι εκεί να σου θυμίζουν το απρόσμενο. Το κάθε της ΦΙΛΙ που σε άλλον δίνει εσένα διαλύει αφήνει μισό και ανορεκτικό και καμιά άνοιξη κανένα καλοκαίρι δε θα ναι ίδιο  πια χωρίς την αναπνοή της τη ΜΟΡΦΗ της και όλα της τα μυστικά. Τώρα για σένα μπορεί να είναι μακριά μα η μνήμη είναι αυτή που θα αλλάξει το σκηνικό της ζωής σου, και θα ανατρέψει το ίδιο. Απλά θέλει ΠΙΣΤΗ και ΠΡΟΣΜΟΝΗ για να σκοτώσεις το θάνατο να γίνεις ξανά ο διάφανος προηγούμενος εαυτός σου για να ανατραπείς και πάλι Αύριο. Η ζωή είναι μια συνεχής δίαιτα με πολλές μικρές απιστίες. Τα βράδια ανοίγεις το ψυγείο για να βρεις τη λιχουδιά. Ανοιγοκλείνεις το βλέμμα σου στο θλιμμένο εκείνο κορίτσι του γαλάζιου και του κόκκινου .Μια ΝΥΧΤΑ στα σκαλοπάτια του σπιτιού της ξενύχτησες και μέθυσες σαν κλέφτης μικροαπατεώνας. ΕΡΑΣΤΗΣ. Πληκτρολογώντας  το τηλέφωνο της 100 ΦΟΡΕΣ χωρίς αυτή να απαντά έμεινες μισός και έκλαψες στα σκαλοπάτια της. ΑΡΥΘΜΟΣ και σκοτεινός τα βράδια με τους ποιητές. ΒΡΟΧΕΡΟΣ. Σου θύμωσαν σε έβρισαν στα είπαν όλα μα εσύ εκεί ατάραχος στο ηφαίστειο να λιώνεις. Σε φυλάκισαν ,σε βασάνισαν ,σου έδειξαν την πόρτα και σε ξανασυνέλαβαν μα εσύ απέδρασες και κρύφτηκες σε μια ήπειρο έμπνευσης, στη χώρα της λατρείας του ΜΟΝΤΙΛΙΑΝΙ ,του Τρυφώ. Την στιγμή που σου περνούν τη θηλιά στο λαιμό οι τριανταφυλλιές ΑΝΘΙΖΟΥΝ.

ΑΥΤΗ>>>>>>>> Να ζει την καθημερινότητα. ΑΜΕΡΙΜΝΗ. Να φτερουγίζει στο παρόν. Να χάνεται να ταξιδεύει να ΒΥΘΙΖΕΙ πλοία και να φέρνει καταιγίδες. Θα τη δεις στο γυμναστήριο της γειτονιάς σχεδόν κάθε μέρα. Με ΠΕΤΑΛΟΥΔΕΣ στα μαλλιά και ΜΗΛΑ στα χέρια να σου γνέφει το ΕΛΑ λίγο πιο κοντά . Το κορίτσι της κάθε εποχής, το κορίτσι του ήλιου , του σινεμά και της μουσικής. Η ΜΟΥΣΑ. Σ ένα παγκάκι καθισμένη. ΔΙΑΒΑΖΕΙ. Το σκέφτεται. Δε σου απαντά. Χωρίς απαραίτητα να ξέρει το γιατί. Σιωπηλά ΑΛΥΓΙΣΤΗ. Την βλέπουν όλοι την βλέπεις και συ μα δεν τη νοιάζει .Προσπερνά. Με την ευκολία της λογικής. ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ. Μέρες πολλές και χώρες πλουμισμένες τη γεύονται. Στο τέλος θα δοθεί σε κάποιον τόσο θλιβερά συνηθισμένο , θα χτίσει ένα σπίτι κι άλλο ένα στη θάλασσα. Θα κάνει και δυο παιδιά. Όλη μέρα στο τρέξιμο. ΑΛΥΓΙΣΤΗ. Παρέα με μια ζυγαριά. Στο ψυγείο με μαγνήτη η δίαιτα θα της θυμίζει εκείνο το ιδανικό που κάποτε ήταν και στο οποίο πίστευε και σήμερα εντέχνως το πλασάρει ως να είναι στον κάθε της περίγυρο, μα όχι απαραίτητα και στο σύζυγο της…Οι οποιεσδήποτε <<άλλες-εξωτερικές>> δραστηριότητες της αποκτούν βαθύτερο νόημα μόνο όταν καταφέρνει να κάνει εσένα να τις ονειρευτείς, να τις επιδιώξεις, να της γράψεις ποιήματα, να της χαρίσεις το παν, να είσαι έτοιμος να διαλύσεις ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΤΗΣ το σύμπαν, να αποτεφρωθείς. Στο τέλος θα σε ΦΙΛΗΣΕΙ στο αυτοκίνητο ένα βράδυ του Μάη με ΠΑΘΟΣ ατελείωτο και με τα μάτια ζαλισμένα ξαφνικά θα ανοίξει την πόρτα να τρέξει στο σπίτι. Έτσι επιστρέφει και πάλι εκεί. Στο ψυγείο με τον μαγνήτη.

ΕΜΕΙΣ>>>>>>>>> Διαβάζουμε αυτή την ιστορία καθώς πίνουμε φρέντο light το πρωί της Κυριακής. Ήμαστε σε μια σχέση ή ψάχνουμε αυτή. Οδηγούμε φορώντας γυαλιά ηλίου για να δείχνουμε παράξενοι και όχι επειδή μας ενοχλεί ο ήλιος. Στα favorites του υπολογιστή μας είναι η τράπεζα Κ, και στο History τα ψεσινά μας πορνό. Χαμογελούμε στη δουλειά .Βάζουμε make up και αποσμητικό κάθε πρωί. Ντυνόμαστε στην τρίχα. Καλούμε στο σπίτι μας τους συναδέλφους μια φορά το χρόνο. Αυτή μας φέρνουν κορμό σοκολατίνα. Τα παιδιά τους στριγγλίζουν. Το σπίτι μας μυρίζει απολύμανση. Έχουμε αντικουνουπικό σε κάθε δωμάτιο. Καπνίζουμε τσιγάρα slim ή προσπαθούμε να το κόψουμε. Πίνουμε εμφιαλωμένο νερό.  Συζητάμε την επιτυχία του Αποέλ. Πλένουμε το αυτοκίνητο την Κυριακή με χαρά μα νευριάζουμε που πάλι πρέπει να κάνουμε hoover τα χαλάκια του. Στην κουζίνα ακούγονται οι ήχοι απ τα πιάτα, τα πιρούνια και κουτάλες που πλένονται η ώρα 12. Ο Μανώλης δουλεύει πιο πολύ αυτή την εβδομάδα για να έχει λιγότερη δουλειά την επομένη. Η Παυλίνα μαγειρεύει καλαμάρι γεμιστό. Ο Ντίνος κάνει ιδιαίτερα για να συμπληρώσει το εισόδημα του. Η μαμά πάει εκκλησία. Ο μπαμπάς περπάτημα και ομοιοπαθητική, η θεία ονειρεύεται ένα άλλο άντρα, η γιαγιά μας πέθανε χτες και τα λουλούδια στην αυλή μας άνθησαν. Το μεσημέρι μιλάμε για την κυτταρίτιδα και το βράδυ ακούμε τον Αναστασιάδη, τον επόμενο πρόεδρο. Είμαστε οι άνθρωποι των μηδέν θερμίδων Ούτε πάνω ,ούτε κάτω. ΣΤΑΘΕΡΟΙ! Κάποτε διαβάζαμε Κάφκα και οι καλύτεροι από μας Μπακούνιν και Ντε Σαντ.

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ>>>>>>> Το φως ταξιδεύει με 299,792,458 μέτρα το δευτερόλεπτο. Επηρεάζεται όταν περνά κοντά από μια μαύρη οπή (black hole) η από κάποιο μεγάλο άστρο με αποτέλεσμα να ακολουθεί τεθλασμένη κατεύθυνση. ΟΙ ΜΑΥΡΕΣ ΟΠΕΣ παγιδεύουν το φως το καθυστερούν, το ακινητοποιούν και δεν το αφήνουν να φύγει, επομένως ποια είναι η πραγματική ταχύτητα του φωτός;

ΤΟ ΦΑΣΟΛΑΚΙ>>>>>>>>>>
1 κιλό φασολάκια
2 ξερά κρεμμύδια
2 καρότα
4 μέτριες πατάτες
1 πακέτο σάλτσα ντομάτα
1/2 ποτηράκι κρασιού κόκκινο κρασί
μαϊντανό, μάραθο
αλάτι, πιπέρι
λάδι





Πως το κάνουμε:
Κόβουμε το κρεμμύδι (όσο ψιλό ή χοντρό θέλουμε), κόβουμε φέτες τα καρότα και τις πατάτες. Τα τσιγαρίζουμε ελαφρά σε λάδι και τα σβήνουμε με κρασί.
Προσθέτουμε τα φασολάκια και τα περιχύνουμε με τη σάλτσα ντομάτας.
Ανακατεύουμε και προσθέτουμε νερό, τόσο όσο να σκεπάσει τα φασολάκια και λίγο ακόμα.
Ρίχνουμε το αλάτι, το πιπέρι, μπόλικο μαϊντανό και ψιλοκομμένο μάραθο.
Τα αφήνουμε να σιγοβράσουν μέχρι να μαλακώσουν πολύ και να χυλώσουν.