Οι τσέπες μας που ήταν πριν γεμάτες αμύγδαλα
(τ’ αμύγδαλα έχεις πολλή ξεγνοιασιά όταν τα ξεφλουδίζεις
κατηφορίζοντας
αργά την πλαγία του βουνού )
τώρα είναι γεμάτες πανικό.
Οι ηλιόλουστοι αγροί τώρα δεν μας ανήκουν πια ,
τους ηλιόλουστους αγρούς τους κοιτάμε πια απ’ το παράθυρο.
Και τι παράθυρο μπορεί να υπάρξει αντικρύ τους;
Μας έκλεισαν το δρόμο οι ανοιχτοί ορίζοντες,
μας στέρησαν το νερό οι πλημυρισμένοι ποταμοί,
μας προσγείωσαν οι δυνατές μας φτερούγες.
το βρήκα υπέροχο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑστροναύτη να διευκρινίσω ότι πρόκειται για τρεις στιγμές του Μόντη από τα Άπαντα ,τις οποίες απομόνωσα.
ΑπάντησηΔιαγραφή