Εκθεση μαθητη για την 28η Οκτωβριου!

Η 28η Οκτωβρίου είναι μια πάρα πολύ σπουδαία μέρα. Η 27η Οκτωβρίου και η 29η Οκτωβρίου δεν λένε και πάρα πολλά πράγματα. Η 26η Οκτωβρίου κάτι λέει άμα σε λένε Δημήτρη. Ο Δημήτρης Παπαδάκης που τον λένε Δημήτρη και πάει Δευτέρα, χαίρεται πάρα πολύ που τον λένε Δημήτρη γιατί γιορτάζει και παίρνει πάρα πολλά παιχνίδια και είναι πάρα πολύ τυχερός. Ενώ άμα σε λένε Νεκτάριο δεν είσαι και πολύ τυχερός, γιατί κανένας δεν ξέρει πότε γιορτάζουν οι Νεκτάριοι. Κάποτε πρέπει να γιορτάζουν οι Νεκτάριοι, γιατί ένα παιδί που το λένε Νεκτάριο μού είπε ότι κάποτε γιορτάζουν ακόμα και οι Νεκτάριοι, αλλά επειδή κανένας άνθρωπος στον κόσμο δεν ξέρει πότε γιορτάζουν οι Νεκτάριοι, αυτό το παιδί είναι πολύ στενοχωρημένο και κλαίει και τρέχουν και οι μύξες του.

Η 28η Οκτωβρίου είναι μια πάρα πολύ σπουδαία μέρα άμα πέφτει Δευτέρα, γιατί έχουμε τριήμερο και πάμε εκδρομή στο χωριό του μπαμπά μου. Εκτός αν δεν πάμε, γιατί η μαμά μου δεν χωνεύει τη μαμά του μπαμπά μου, ενώ χωνεύει πάρα πολύ τη δική της μαμά που δεν τη χωνεύει ο μπαμπάς μου, οπότε μπορεί να μείνουμε και σπίτι.
Εμείς τα παιδιά είμαστε πάρα πολύ περήφανα που έχουμε την 28η Οκτωβρίου. Γιατί πριν γίνει η 28η Οκτωβρίου, είχανε να γιορτάζουνε μόνο την 25η Μαρτίου. Την 28η Οκτωβρίου πηγαίνανε σχολείο κανονικά γιατί δεν υπήρχε 28η Οκτωβρίου. Δηλαδή υπήρχε 28η Οκτωβρίου, αλλά κανένας δεν το έκανε θέμα γιατί δεν είχανε μπει οι Γερμανοί. Έπρεπε πρώτα να μπουν οι Γερμανοί και μετά να γίνει μια μέρα της προκοπής.
Εγώ είμαι πολύ περήφανη Ελληνοπούλα. Νιώθω ένα ρίγος. Και μόλις το είπα στη μαμά μου μού έβαλε θερμόμετρο και είχα 37,4 και μου έδωσε σιρόπι και μου πέρασε το ρίγος. Η γιαγιά μου νιώθει ένα ρίγος από μόνη της, γιατί εκείνη την έζησε την 28η Οκτωβρίου και πρέπει να την πέρασε πάρα πολύ ωραία.
Η κυρία Χρυσάνθη, η δασκάλα μας, μας είπε ότι την 28η Οκτωβρίου ήρθε ο Ιταλός πρέσβης στο σπίτι του Ιωάννη Μεταξά, νύχτα, χωρίς να τηλεφωνήσει πρώτα και τον ρώτησε αν μπορούν να πάρουνε την Ελλάδα και να την έχουνε για δικιά τους σ’ όλη του τη ζωή. Και ο Ιωάννης Μεταξάς τσαντίστηκε που τον ξυπνήσανε και είπε «ΟΧΙ». Κι αυτό το «ΟΧΙ» το είπε πολύ ηρωικά γι’ αυτό κι εμείς το λέμε «το ηρωικό ΟΧΙ».
Κι εμένα όταν ήρθε η Χαρούλα σπίτι μου, μου ζήτησε όλες μου τις Μπάρμπι και τη Σίντι αστροναύτη, της είπα ηρωικά «ΟΧΙ» γιατί δεν είναι καθόλου ευγενικό αυτό που έκανε ο Ιταλός πρέσβης και η Χαρούλα. Άμα θέλεις να χαρίσεις κάτι το κάνεις από μόνος σου. Κι ο κύριος Μεταξάς δεν ήθελε να χαρίσει την Ελλάδα ούτε εγώ τη Σίντι αστροναύτη.
Και μετά τους πολεμήσαμε τους Ιταλούς. Δηλαδή, εγώ δεν τους πολέμησα γιατί δεν είχα γεννηθεί ακόμα. Ούτε ο μπαμπάς ούτε η μαμά. Η μαμά δεν ξέρω πότε γεννήθηκε γιατί όποτε τη ρωτάω «μαμά, πόσων χρόνων είσαι;» μου απαντάει «μήπως είδες το Βετέξ της κουζίνας;».
Και μετά πέρασε η 28η Οκτωβρίου και μπήκανε άλλοι μήνες άσχετοι και διώξαμε τους Ιταλούς και μπήκανε οι Τούρκοι. Όχι, λάθος, [Θάνο, μου δίνεις τη γόμα σου;] Μπήκανε οι Γερμανοί. Μπήκανε οι Γερμανοί και η γιαγιά μου έκλεισε τα παντζούρια για να μην τους βλέπει και τους έβλεπε κρυφά από τις γρίλιες και την έπιασε η μαμά της και την έδειρε. Κι άλλοι άνθρωποι κλείσανε τα παντζούρια γιατί τους σιχαίνονταν. Κι εγώ σιχαίνομαι το γάλα άμα κάνει πέτσα.
Και όλοι οι Γερμανοί ήτανε χάλια, αλλά ο πιο χάλιας απ’ όλους ήτανε ο Παλαιών Πατρών Γερμανός. Αυτός ήτανε από μητέρα Πατρινιά, πατέρα Γερμανό και το μικρό του όνομα ήταν «Παλαιών» και δεν ξέρω πότε γιορτάζει ούτε αν του φέρνανε δώρα. Αυτός πήγαινε μπροστά-μπροστά και είχε μια ελληνική σημαία και την έσκισε και την πέταξε και την πάτησε και την έφτυσε. Και μετά πήρε μια γερμανικιά, πιο σιδερωμένη και μετά πήγε στην Ακρόπολη και την έβαλε στην Ακρόπολη. Και ένα παιδί θύμωσε πάρα πολύ και πήγε με ένα φίλο του και την έβγαλε και την πέταξε στο κεφάλι ενός περαστικού. Και τον φίλο του τον λέγανε Σάντσο και το παιδί Απόστολο Γκλέτσο και μετά επειδή ήτανε τόσο γενναίος, οι άνθρωποι θέλανε να τον κάνουνε υπερνομάρχη, αλλά τελικά κάνανε μια κυρία Φώφη.
Και μετά δεν ήτανε πια 28η Οκτωβρίου και όλοι πεινάγανε και τρώγανε γάτες. Εμείς έχουμε μια γάτα τη Λουλού, αλλά δεν την τρώμε γιατί την αγαπάμε, αλλά γιατί είναι πολύ νευρικιά και τη φοβόμαστε. Κι εκτός από γάτες σκοτώσανε και τον αδελφό της γιαγιάς μου πάνω σε ένα βουνό που νομίζω ότι ήτανε ο Παρνασσός χωρίς τις πίστες του σκι. Και μετά περάσανε τα χρόνια και οι Γερμανοί δεν θυμάμαι πώς φύγανε. Ή τους διώξαμε ή μας βαρέθηκαν.
Και τότε όλοι οι Έλληνες βγήκανε έξω και φιλιόντουσαν. Εμένα δεν μου αρέσει να με φιλάνε οι φίλες της μαμάς μου γιατί έχουνε σάλια. Αλλά εκείνη η μέρα ήτανε πολύ σπουδαία και δεν τους ένοιαζε τους ηρωικούς Έλληνες που σαλιώνανε ο ένας τον άλλον.
Και τώρα, από τη χαρά μας βάζουμε την ελληνική σημαία στο μπαλκόνι. Όμως εμείς δεν βάζουμε την ελληνική σημαία, γιατί όταν μετακομίσαμε τη χάσαμε. Και κάθε 28 Οκτωβρίου ντρεπόμαστε πάρα πολύ, αλλά τον υπόλοιπο χρόνο το ξεχνάμε και δεν πάμε να αγοράσουμε μια καινούργια. Αυτά και ελπίζω να μην ξανάρθουν οι Γερμανοί. Ελπίζω επίσης η έκθεση αυτή να είναι τρεις σελίδες και ελπίζω μετά να πάμε στο Βίλατζ Σέντερ, γιατί δεν έχω δει ακόμα το Μικρό Νικόλα.

Μια φυσαρμόνικα που κλαίει

Μια φυσαρμόνικα που κλαίει
με την ανάσα ενός παιδιού
σημάδι τούτου του καιρού
που μας φοβίζει και μας καίει

Μια φυσαρμόνικα που κλαίει
ειν' η δική μας παρουσία
τον ύμνο ακούγοντας να λέει
χαίρε ω χαίρε ελευθερία

Κι είν' οι φωνές μας στον αέρα
αλήθεια ποια είναι η αλήθεια
έτσι που ζεις από συνήθεια
μια μέρα ακόμα και μια μέρα

Μια φυσαρμόνικα που κλαίει
σπάζουν τ' αγάλματα κομμάτια
ψυχές που κράζουνε βοήθεια
κι έχουν ορθάνοιχτα τα μάτια

Κι ο ουρανός που μας σκεπάζει
μια φυσαρμόνικα που κλαίει
κι εμείς ανυποψίαστοι κι ωραίοι
μέσα στο θαύμα που βουλιάζει

Λίγοι καλοί κι αυτοί μοιραίοι
παραιτημένοι κατά βάθος
ω με πόση ένταση και πάθος γίνονται
πρώτοι οι τελευταίοι

Μια φυσαρμόνικα που κλαίει
ακολουθώ τα βήματά σου
μέσα στην ερημιά του κόσμου
κι έρχομαι πλάι εκεί κοντά σου

Στίχοι: Δήμος Μούτσης
Μουσική: Δήμος Μούτσης
Πρώτη εκτέλεση: Δήμος Μούτσης

 

Συνοπτική ιστορία των Μαθηματικών

Η ετυμολογία των μαθηματικών

Μαθηματικά: Εμφανίζεται για πρώτη φορά ως λέξη που δηλώνει μια νέα επιστήμη στην αρχαία Ελλάδα. Προέρχεται από την ελληνική λέξη μάθημα.

Άλγεβρα: Προέρχεται από την αραβική λέξη al-jebr που σημαίνει μεταφορά στο άλλο μέλος. Χρωστάει δηλαδή την ονομασία της στην γνωστή διαδικασία της επίλυσης πρωτοβάθμιων εξισώσεων.

Γεωμετρία: Οφείλει την ονομασία της στους Έλληνες. Η μέτρηση της γης κατά κυριολεξία.

Ο άνθρωπος χρειάστηκε 1.000.000 χρόνια για να οδηγηθεί στην αφηρημένη έννοια των αριθμών.

Ο Homo sapiens πριν από 300.000 χρόνια κάνει μια μικρή αρίθμηση με κλαδιά.

Ο Homo sapiens sapiens πριν από 100.000 χρόνια χρησιμοποιεί κάποιες αριθμητικές λέξεις.

Οι κυνηγοί-τροφοσυλλέκτες πριν από 70.000-20.000 καταλάβαιναν την απλή πρόσθεση, τον πολλαπλασιασμό και την αφαίρεση. Το μοίρασμα της τροφής τους σημαίνει ότι κατανοούσαν τη διαίρεση.

Η παλαιότερη ένδειξη αριθμητικής καταγραφής βρέθηκε στη Σουαζιλάνδη της Νότιας Αφρικής και είναι μια περόνη μπαμπουίνου με 29 εμφανείς εγκοπές που χρονολογείται από το 35.000 π.Χ. Μοιάζει με τα «ημερολογιακά ραβδιά» που ακόμα χρησιμοποιούν στη Ναμίμπια για να καταγράφουν την παρέλευση του χρόνου. Άλλα κόκαλα, της νεολιθικής περιόδου, έχουν βρεθεί στη Δυτική Ευρώπη. Μια κερκίδα λύκου που βρέθηκε στην Τσεχία και χρονολογείται από το 30.000 π.Χ. φέρει 55 εγκοπές σε δύο σειρές ανά πέντε, οι οποίες μάλλον αποτελούν καταγραφή θηραμάτων.

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ευρήματα είναι το αποκαλούμενο κόκαλο Ισάνγκο, που βρέθηκε στις όχθες της λίμνης Έντουαρντς, ανάμεσα στην Ουγκάντα και το Κονγκό. Έχει χρονολογηθεί το 20.000 π.Χ. και μοιάζει να είναι κάτι παραπάνω από πίνακας θηραμάτων. Μικροσκοπική ανάλυση αποκάλυψε πρόσθετες εγκοπές, οι οποίες μπορούν να συσχετισθούν με τις φάσεις της σελήνης.

Μέσω της αστρονομίας, της αστρολογίας ή της κοσμολογίας, ο ουρανός άσκησε τη μεγαλύτερη επίδραση στην εξέλιξη των μαθηματικών.

2500 π.Χ. Οι Σουμέριοι ζύγιζαν, υπολόγιζαν τη γη σε «σαρ», μετρούσαν τα υγρά σε «κα», χρησιμοποιούσαν κλάσματα και είχαν σύστημα αριθμών με βάση το 60.

2.000-538 π.Χ. Οι Βαβυλώνιοι έφτασαν σε υψηλό επίπεδο μαθηματικής κουλτούρας, μεγαλύτερη των σύγχρονων Αιγυπτίων.

Το Πυθαγόρειο θεώρημα το είχαν ανακαλύψει και οι Βαβυλώνιοι τον 16ο π.Χ. αιώνα (1.000 χρόνια πριν από τη γέννηση του Πυθαγόρα!!!). Οι Βαβυλώνιοι γνώριζαν τις τέσσερις πράξεις και τις ρίζες, λύνανε προβλήματα πρώτου και δεύτερου βαθμού, υπολόγιζαν εμβαδόν ορθογωνίων τριγώνων, παραλληλόγραμμων, τραπεζίων καθώς και το εμβαδόν του κύκλου (π=3 αντί π=3,14).

Το αριθμητικό τους σύστημα είχε ως βάση το 60 , ήταν μη ψηφιακό, θεσιακό, χωρίς υποδιαστολή και χωρίς μηδέν. Υποστηρίζεται ότι γνωρίζανε και το δεκαδικό σύστημα.

Το εξηνταδικό σύστημα των Βαβυλωνίων έχει επιβιώσει μέχρι σήμερα στο μέτρημα του χρόνου. Έτσι π.Χ. όταν οι Βαβυλώνιοι ήθελαν να εκφράσουν τον αριθμό 75, έλεγαν «1,15», όπως κι εμείς σήμερα τα 75 λεπτά τα εκφράζουμε σαν 1 ώρα και 15 λεπτά.

5000-332 π.Χ. Οι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούν σύστημα αριθμών με βάση το 10. Το σύστημά τους ήταν δεκαδικό, επαναληπτικό, μη θεσιακό.

2852 π.Χ. Ο Κινέζικος πολιτισμός χρησιμοποιεί σύστημα αριθμών με βάση το 60. Κάνανε αστρονομικούς υπολογισμούς 1500 χρόνια πριν από τους αρχαίους Έλληνες.

Γνώριζαν γραμμικές εξισώσεις, αόριστες εξισώσεις, αρνητικούς αριθμούς και το π. Τα μαθηματικά τους ήταν ανώτερα των Βαβυλωνίων και των Αιγυπτίων.

Το παλαιότερο κινέζικο μαθηματικό κείμενο είναι το Τσόου Πέϊ Σαουντσινγκ, που γράφτηκε μεταξύ του 500 και του 200 π.Χ.

1410-1530 μ.Χ. Οι Ίνκας έφτιαξαν ένα αριθμητικό σύστημα με βάση το 10, για να παρακολουθούν τις καθημερινές δραστηριότητες του μεγάλου πληθυσμού τους (Μέσα σε 200 χρόνια είχαν πληθυσμό 6-12.000.000 άτομα). Το αριθμητικό τους σύστημα βασιζόταν στα κουιπού. Τα κουιπού ήταν περίπλοκα συστήματα σπάγκων με κόμπους που χρησίμευαν για την καταχώρηση και αποθήκευση αριθμητικών πληροφοριών.

Το σύστημά τους ήταν δεκαδικό, θεσιακό, μη ψηφιακό.

Οι Ίνκας έκαναν τις πράξεις τους χρησιμοποιώντας ένα είδος άβακα, το γιουπάνα. Το γιουπάνα ήταν μια πλάκα χωρισμένη σε τετράγωνα πάνω στα οποία τοποθετούσαν σπόρους καλαμποκιού που τους μετακινούσαν από τετράγωνο σε τετράγωνο για να κάνουν τους λογαριασμούς τους.

9000 π.Χ.-1000 μ.Χ. Οι Μάγια είχαν αριθμητικό σύστημα εικοσαδικό, μη ψηφιακό, θεσμικό και με ειδικό σύμβολο για το μηδέν. Το εικοσαδικό σύστημα οφείλεται ενδεχομένως στη χρήση των δαχτύλων τόσο των χεριών όσο και των ποδιών, για τη στοιχειώδη μέτρηση. Οι Μάγια είχαν δύο ημερολόγια. Το πρώτο, το «Τζόλκιν», ήταν θρησκευτικό και αποτελούταν από 260 μέρες.

Περιλάμβανε 13 μήνες των 20 ημερών. Το δεύτερο, το «αστικό» ημερολόγιο, ονομαζόταν «Χάαμπ» και ήταν ένα ηλιακό ημερολόγιο 635 ημερών. Είχε 18 μήνες των 20 ημερών και έναν μικρό μήνα των 5 ημερών (αποφράδες μέρες). Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι είχαν ένα ημερολόγιο με 12 μήνες των 30 ημερών και ένα κουτσουρεμένο μήνα των 5 ημερών.

Σύμπτωση; Κοινό μαθηματικό τέχνασμα για να ξεπεραστεί η δυσκολία που παρουσιάζει η διαίρεση 365 δια 12; Ή κάτι άλλο; Ποιος ξέρει.

3000 π.Χ.-700 μ.Χ. Οι Ινδοί έχουν το δεκαδικό σύστημα αρίθμησης, το οποίο χρησιμοποιείται παγκοσμίως και το οποίο διέδωσαν οι Άραβες.

Οι μεγαλύτεροι Άραβες μαθηματικοί ήταν ο αλ Χβαρίσμι (780-850 μ.Χ.), πατέρας της Άλγεβρας, τίτλο που διεκδικεί από το δικό μας Διόφαντο και ο Πέρσης ποιητής και αστρονόμος Ομάρ Χαγιάμ (1048-1131 μ.Χ.)

Η Πρώτη προσπάθεια εισαγωγής των Ινδοαραβικών αριθμητικών ψηφίων στην Ευρώπη έγινε από τον Φιμπονάτσι (1180-1250 μ.Χ.). Για να τα υιοθετήσουν όμως οι Ευρωπαίοι χρειάστηκαν ακόμα 400 χρόνια. Ακόμα και στο τέλος του 16ου αιώνα, η αποδοχή των αρνητικών αριθμών, των ρητών αριθμών (που ανακάλυψε ο Βραγμαγκούπτα τον 70 μ.Χ. αιώνα) και του μηδέν δεν ήταν πλήρης (πολλοί θεωρούσαν το μηδέν δημιούργημα του Διαβόλου).

Όλα τα συστήματα του άνθρωπου περιλαμβάνουν την πενταδική, δεκαδική και εικοσαδική αρίθμηση. Επαναλαμβανόμενα θέματα των αριθμητικών συστημάτων του ανθρώπου είναι: μια βάση που σχετίζεται με την αρίθμηση με τα δάκτυλά μας (πέντε=ένα χέρι, δέκα=δύο χέρια, είκοσι=δάχτυλα των χεριών και των ποδιών), το σύστημα τιμής - θέσης και το μηδέν ..

600 π.Χ. - 300 μ.Χ. Τα επιτεύγματα των Ελλήνων, για 1000 χρόνια επισκιάζουν όλα τα πνευματικά επιτεύγματα των επόμενων 1500 ετών. Οι Έλληνες όμως στηρίχτηκαν στις παλαιότερες αρχαίες κοινωνίες των Βαβυλωνίων και Αιγυπτίων.

Χρησιμοποιούσαν δύο είδη αριθμητικών συστημάτων με βάση το 10: το Ηρωδιανό ή Αττικό και το Ιωνικό ή Αλεξανδρινό. Δε χρησιμοποιούσαν τιμές θέσεις όπως έκανα οι Βαβυλώνιοι και όπως γίνεται σήμερα. Επίσης δε χρησιμοποιούσαν το μηδέν και τα κλάσματα. Οι Έλληνες θεμελίωσαν τη γεωμετρία ως μια αμιγώς μαθηματική ενασχόληση: διατύπωσαν και απέδειξαν θεωρήματα.

Το πρώτο Ελληνικό μαθηματικό βιβλίο (σε παπύρους) είναι τα Στοιχεία του Ευκλείδη (300 π.Χ.)

Ο Πυθαγόρας (580-500 π.Χ.) υπήρξε ο σπουδαιότερος μαθηματικός όλων των εποχών. Αυτός έπλασε τη λέξη μαθηματικά, δηλαδή εκείνο που έχουμε μάθει. Ο Πυθαγόρας μεταμόρφωσε την επιστήμη των μαθηματικών σε στοιχείο ελεύθερης μόρφωσης.

Ο Θαλής ο Μιλήσιος (640-546 π.Χ.) Οι γραμμές για το Θαλή δεν ήταν κάτι που μπορείς να δεις στην άμμο, αλλά ήταν αντικείμενα σκέψης στη φαντασία μας. Πήρε φυσικά σχήματα και τα έκανε νοητικά σχήματα. Όλα αυτά ήταν επανάσταση για την εποχή του.

Επίσης έκανε λογικές απαγωγές, που τον οδήγησαν από τη μία αλήθεια που αφορούσαν τα θεωρητικά σχήματά του στην ανακάλυψη κι άλλων αληθειών, αυτό επηρέασε τη Δυτική σκέψη για 2.000 έτη.

Ο Πλάτωνας θεωρούσε τα Μαθηματικά προπαρασκευαστικό μάθημα για τη φιλοσοφία. Η εμβάθυνση στον κόσμο των νοητικών αναπαραστάσεων, που είναι ο κατεξοχήν κόσμος που ζει ένας μαθηματικός, οδηγεί στον κόσμο των ιδεών τουΠλάτωνα. Αυτός ο κόσμος, όχι μόνο είναι « αντικειμενικός » , αλλά είναι ο μόνος που δυνάμεθα να κατανοήσουμε εις βάθος. Παράδειγμα: η βαθύτερη, δυνατή κατανόηση του παράξενου και μυστηριώδους κβαντικού κόσμου, επιτυγχάνεται με την ανάλυση της περίφημης εξίσωσης του Scrodinger , η οποία κατοικεί στον κόσμο που πρώτος περιέγραψε ο Πλάτωνας. Είναι εκπληκτικό ότι οι Αρχαίοι πρόγονοί μας είχαν φθάσει σε τόσο βαθιά επίπεδα κατανόησης της ουσίας των πραγμάτων. Δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα οι περισσότεροι ώριμοι μαθηματικοί είναι Πλατωνιστές.

Οι σπουδαιότεροι Μαθηματικοί όλων των εποχών είναι:

Ο Πυθαγόρας, ο Ευκλείδης, ο Θαλής, ο Αρχιμήδης, ο Γκαλουά, ο Καρτέσιος, Ο Νεύτων, ο Γκάους, ο Φερμά, ο Ντέντεκιντ, ο Κάντορ, ο Νόιμαν, ο Γκέντελ, ο Ράσελ, ο Γαλιλαίος, ο Ώιλερ και ο Ουάϊλς. Στην κορυφή της πυραμίδας των Μαθηματικών πρέπει να τοποθετήσουμε τον Αρχιμήδη, τον Νεύτωνα και τον Γκάους.

Γυναίκες μαθηματικοί ήταν η Υπατία (370-415 μ.Χ.), η Μαρία Γκαετάνα Ανιέζι (1718-1799 μ.Χ.), η Σοφί Ζερμαίν (1776-1831), η Αουγκούστα Άντα Κινγκ, κόρη του Λόρδου Βύρωνα, θεωρείται σήμερα η πρώτη προγραμματίστρια υπολογιστών στον κόσμο, η Σοφία Κοβαλέβσκαγια (1850-1891) και η καθηγήτρια Μαθηματικών του Πανεπιστημίου του Μπέρκλει Τζούλια Ρόμπινσον (1919-1985).

Μην λέτε

Ο λαμπρός Δίας

Ο Δίας (μέγεθος -2,9, στο νότιο Κριό) ανατέλλει κατά τη διάρκεια του λυκόφωτος (πριν τις 8:00 μ.μ.) και είναι σε καλή θέση για παρατήρηση, ψηλά στα ανατολικά και νοτιοανατολικά όλο το βράδυ. Η φαινόμενη διάμετρός του έχει φθάσει στα 49 δευτερόλεπτα του τόξου, τόσο μεγάλη όσο και όταν θα φτάσει σε αντίθεση, στις 28 Οκτωβρίου. Πάνω του βρίσκονται τα αστέρια του Κριού και κοντά του, πιο κάτω, είναι η κεφαλή του Κήτους, αρκετά αμυδρή. Προσπαθήστε, στην περιοχή αυτή του Κήτους, δεξιά της κεφαλής, να εντοπίσετε τη Μίρα (το περίφημο μεταβλητό άστρο) που είναι τώρα ασυνήθιστα λαμπρή, τόσο, που εντοπίζεται και με γυμνό μάτι!

Πιοτρ-Κροπότκιν

Ξέρουμε καλά τά μέσα που μεταχειρίστηκε αυτή η

συμμαχία τού γαιοκτήμονα, τού παπά, τού έμπορου, τού

δικαστή, τού στρατιωτικού καί τού βασιλιά, γιά νά εδραιώσει

τήν κυριαρχία της, Εκμηδένισε όλες τίς ελεύθερες

ενώσεις

Απαγόρευσε ριζικά κι άγρια κάθε είδους ελεύθερη συμφωνία

μεταξύ τών ανθρώπων. Η σφαγή, ο τροχός τών βασανιστηρίων,

η αγχόνη, τό ξίφος κι η φωτιά, είναι τά μέσα

που επιτρέψανε στήν Εκκλησία καί στό Κράτος νά εγκαθιδρύσουν

τήν κυριαρχία τους καί νά κατορθώσουν στό ε·

ξής νά κυβερνούν ένα συνοθύλευμα "υπηκόων" που δέν είχαν

πιά καμιά άμεση σύνδεση μεταξύ τους.

Καί στίς καθημερινές μας σχέσεις μέ τούς συμπολίτες

μας, πιστεύετε πως οι δικαστές, οι δεσμοφύλακες κι οι

χωροφύλακες είναι όντως εκείνοι που εμποδίζουν τόν πολλαπλασιασμό

τών αντικoινωνικών πράξεων; Ο δικαστής,

πάντα θηριώδης, όντας μανιακός μέ τό νόμο, ο κατήγορcx:,

ο καταδότης, ο χαφιές, ο αστυνομικός, όλος αυτός ο σκοτεινός

κόσμος που περιφέρεται γύρω απ' τά κτίρια που α·

πατηλά ονομάζονται "Μέγαρο τής Δικαιοσύνης" - όλοι

αυτοί δέν σκορπίζουν στήν κοινωνία χείμαρρους ανηθικότητας;

Παρακολουθείστε τίς δίκες, κοιτάξτε πίσω απ' τά

παρασκήνια, προχωρείστε τήν ανάλυσή σας πέρα απ' τήν εξωτερική

πρόσοψη τών δικαστηρίων καί θά νιώσετε αηδία.

Η φυλακή, που σκοτώνει στόν άνθρωπο κάθε θέληση

καί δύναμη τού Xαρακτήρα, που περικλείει στούς τοίχους

της περισσότερα ελαττώματα από οποιοδήποτε άλλο μέρος

τού κόσμου, δέν υπήρξε πάντα τό πανεπιστήμιο τού

εγκλήματος; Η αίθουσα τού δικαστηρίου δέν είναι πάντα

ένα σχολείο θηριωδίας; Καί πάει λέγοντας ...

Για τους πολιτικούς μας

 Γίνε αντίλαλος χαρά μου...


Λένε πως θα μοιράσει ο θεός χρυσάφι
μέσ' στην άνοιξη που θα 'ρθει
κι ένα παιδί θα γεννηθεί
από τα στήθια καθενός μέσα στο Μάρτη
θα 'χει φτερά μέσα στα μάτια
τη Βαβυλώνα μες στο στόμα
και τα ασημένια του κομμάτια
δαχτυλίδια μέσ' στο χώμα

Λένε πως θα μοιράσει ο Θεός ξυράφια
μες στην άνοιξη που θα 'ρθει
για να γλιστράμε όλοι
σε μια κόψη που μπορεί να μας ζεστάνει
θα μάθουμε έτσι να διαλέγουμε
σε ποια μεριά θα πάμε
κι ο χωματόδρομος που γδέρνει
το βήμα μας δε θα 'ναι

Ήρωες με την πρώτη ευκαιρία
και μαστροποί συναισθημάτων στην πορεία
μες στο μπουρδέλο που μας νοίκιασε εξουσία
για να κάνει εκπομπή και φτύνει στα όνειρα μου
Γίνε αντίλαλος χαρά μου

Λένε πως θα μοιράσει ο Θεός περίστροφα
την άνοιξη που θα 'ρθει
και για να μάθω να σκοτώνω
πρέπει την ίδια μου ζωή να βγάλω σκάρτη
να έχω χέρι σταθερό να γίνω μέλος κοινωνίας
να επιβιώσω στο χορό της πληρωμένης μου ανίας

Μια ανθοδέσμη από καριόληδες
και ψεύτες κάτω από προβολείς
που καμαρώνουν σαν λαμπάδες
ακόμα κι όταν τους πυροβολείς
αχ, πόσο θα 'θελα να ζήσω
χωρίς την κάμερα από πίσω
και να κοιτάζω τη ζωή μου δίχως προφυλακτικό

Ήρωες με την πρώτη ευκαιρία
και μαστροποί συναισθημάτων στην πορεία
μες στο μπουρδέλο που μας νοίκιασε εξουσία
για να κάνει εκπομπή και φτύνει στα όνειρα μου
Γίνε αντίλαλος χαρά μου

Λένε πως θα μοιράσουν τα παιδιά χρυσάφι
μες στην άνοιξη που θα 'ρθει
για να δούνε αν θα το κάνουνε
οξυγόνο απ' τη Γαύδο ως τη Θράκη
κι αν αξίζει να φυτρώσει
μες στο στήθος μας συνήθεια
η δικιά τους απροσδόκητη
κι αναρχική αλήθεια

Λένε πως θα μοιράσει ο ουρανός Αχέροντες
για ν' ακουστεί η φωνή του
και να βουτάει ο καθένας μες στο κρύσταλλο
να πλύνει τη ψυχή του
να μάθει απλόχερα να σπέρνει
την τύχη που του ανήκει
και ν' αγκαλιάζει πιο σφικτά
τα δώρα του αλλουνού

Κληρονομιά για το παιδί μας που γεννιέται
μα πλούσιος είναι όποιος δεν πουλιέται
μες στο μπουρδέλο που μας νοίκιασε εξουσία
για να κάνει εκπομπή και φτύνει στα όνειρά μου
Γίνε αντίλαλος χαρά μου

















Στίχοι: Χρήστος Θηβαίος
Μουσική: Χρήστος Θηβαίος
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος

ΑΝΩΤΕΡΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ (ΗΤΑΝ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΚΟΡΟΪΔΑ - 1964)