Όταν βούλεσαι οποιονδήποτε σκοπό,
στην πραγματικότητα προσυπογράφεις την αρχή ότι βούλεσαι να υπάρχουν σκοποί,
και άρα βούλεσαι να υπάρχει η πηγή των σκοπών,
και άρα, αναγκαστικά, βούλεσαι να σέβεσαι
τους ανθρώπους που είναι οι μοναδικές πηγές των σκοπών·
όλους τους ανθρώπους στο μέτρο που είναι ικανοί να θέτουν σκοπούς.
Πρέπει να σέβομαι τους πάντες υπό αυτή την έννοια.
Είτε είναι αγαθοί (δηλ. υπακούουν όντως στον ηθικό νόμο),
είτε είναι κακοί, εγώ πρέπει να τους σέβομαι διότι είναι πηγή αξιών.
Αν δεν τους σέβομαι, σημαίνει ότι δεν είναι πηγή αξιών,
και άρα δεν μπορώ να τους καταλογίζω ούτε αγαθές και κακές πράξεις.
Αν ο κακός δεν είναι η πηγή αξιών, δεν καταλαβαίνει σκοπούς,
άρα δεν είναι ούτε αγαθός ούτε κακός.
