Το
πρόβλημα για μένα είναι πως μεταβαίνουμε από την υπάρχουσα κατάσταση σε μια
άλλη.
Βρισκόμαστε
σε ένα καθεστώς φτιαγμένο από αυτούς , και οι κανόνες στα μέτρα τους.
Η
αρχαία Αθήνα δεν είναι το παράδειγμα αφού η κοινωνία τους δεν συγκρίνετε με την
σημερινή και το καθεστώς αναρχίας που θα
θέλαμε (αν υπάρχει τρόπος να οργανωθεί) δεν θα θέλαμε να βασίζετε στη δουλεία.
Θεωρώ ότι πράξεις δεν σημαίνει διαδηλώσεις και βία αλλά ίσως το κτύπημα του συστήματος από μέσα.
Αν βρεθεί ένας τρόπος οργάνωσης όλων των απογοητευμένων που ανήκουν στην αποχή
μεταξύ των οποίων υπάρχουν παρά πολλοί και παρά πολύ αξιόλογοι άνθρωποι , μέσα
από το διαδίκτυο , χωρίς ιεραρχία .
Ας
πούμε ένα κίνημα που να ζητήσει την ψήφο όλων αυτών σε βουλευτικές εκλογές με στόχο αν προκύψουν έδρες στην βουλή να
μείνουν άδειες.
Ένα
κίνημα που να έχει άποψη καθαρή για όλα τα θέματα η οποία να προκύπτει από
ελεύθερη συζήτηση μέσω διαδικτύου .
Σε μια
συζήτηση που δεν κρύβει στο πίσω μέρος του μυαλού το προσωπικό συμφέρον ίσως
μπορούν να υπάρξουν συγκλίσεις.